 |
| Ευάγγελος Τασσόπουλος (Κόλντερε -Ανατολικό 1944) |
(Άρθρο του Παναγιώτη Μωϋσιάδη στη στήλη Καφέ Ρωμανία στο e-ptolemeos.gr
Οι Κολντεριώτες, άνθρωποι
δημιουργικοί και άοκνοι, σε λίγα χρόνια αγόρασαν χωράφια από τους Τούρκους και
έγιναν αφέντες και νοικοκυραίοι με βιός και ζωντανά στο έχει τους. Αυτοί που
ξεχώρισαν στο Κόλντερε ήταν οι Τσαουσαίοι, οι Μηνακαίοι, οι Τσακίρηδες και οι
Τασσοπουλαίοι. Διαφέντευαν χωράφια απέραντα και πρόβατα αμέτρητα και είχαν στη
δούλεψή τους Τούρκους και Ρωμιούς τσομπάνηδες και εργάτες. Τα κονάκια τους ήταν
διώροφα και τριώροφα. Ξεχώριζαν για το μεγαλείο και την αρχοντιά τους. Πόσες
φορές ο μπάρμπα – Χρήστος ο Τσαούσης δε γέμισε σακιά με αλεύρι και στάρι για
τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά του χωριού.
Πόσες φορές ο Κωστής Τασσόπουλος δεν
έσβησε από το τεφτέρι, του μπακάλικου που είχε,
τα χρέη των φτωχών και των ανήμπορων του χωριού. Μεγάλος έμπορας, γνώριζε
όλα τα στέκια στη Σμύρνη. Πηγαινοέρχονταν με τη σούστα του δύο φορές τη βδομάδα
και κατέβαινε στο λιμάνι της Σμύρνης γεμίζοντας το μπακάλικό του με του πουλιού
το γάλα.
Εκεί έστειλε τα παιδιά του στο
σχολειό. Ο πρώτος, ο Παναγιώτης, τέλειωσε γιατρός στο πανεπιστήμιο της Σμύρνης και
της Σορβόννης, στο Παρίσι. Εκεί στη Σμύρνη το 1919 θα γνωριστεί με τους
ηρωικούς συνταγματάρχες του ελληνικού στρατού,
Πλαστήρα και Κονδύλη και θα γίνει φίλος και συνεργάτης τους. Θα τον
στεφανώσει ο Πλαστήρας το 1920 και θα ακολουθήσει τα ελληνικά στρατεύματα στο μικρασιατικό
μέτωπο ως αρχίατρος, προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του.
Με την υποχώρηση του ελληνικού
στρατού θα έρθει στην Ελλάδα και θα εγκατασταθεί στην Αθήνα, στους
Αμπελόκηπους. Ο γιος του Παναγιώτη, ο Κωστής, θα σκοτωθεί πολεμώντας στον εμφύλιο
πόλεμο ως αεροπόρος στη μάχη του Γράμμου-Βίτσι. Η κόρη του Σωσώ θα παντρευτεί
τον ταξίαρχο Μίμη Χονδροκούκη, γνωστό από την υπόθεση (Ασπίδα).
Ο δεύτερος γιος του Κωστή
Τασσόπουλου, ο Ευάγγελος, θα τελειώσει την παιδαγωγική σχολή Σμύρνης και στη
συνέχεια θα σπουδάσει οικονομικές επιστήμες στη Λειψία της Γερμανίας και θα
στρατευθεί στον μικρασιατικό αγώνα. Μετά την κατάρρευση του μετώπου θα συλληφθεί
αιχμάλωτος και θα επιστρέψει στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1923. Το 1940 θα
πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του αλβανικού μετώπου και, αφού επιστρέψει, θα
ασκήσει τα καθήκοντα του διευθυντή του δημοτικού σχολείου του Ανατολικού.
Δυστυχώς όμως, αυτή είναι η μοίρα των
ηρώων στην Ελλάδα. Ενώ γλίτωσε από Τούρκους, Αλβανούς και Ιταλούς, εκτελέστηκε
από Έλληνες, μαζί με άλλους εννιά
συμπατριώτες του στις 21-9 -1944, έξω από το χωριό Ερμακιά Εορδαίας,
λίγο πριν αναχωρήσουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα και μία ημέρα πριν υπογραφεί η
συνθήκη της Καζέρτας, που απαγόρευε οριστικά τις εκτελέσεις.
Μετά την ήττα των κομμουνιστών στα
Δεκεμβριανά και την υπογραφή της συνθήκης της Βάρκιζας, στις αρχές Απριλίου του
1945 τα οστά τους μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν στο κοιμητήριο του Ανατολικού. Ο
Τάκης Τασσόπουλος, γιός του αδικοχαμένου διευθυντή του δημοτικού σχολείου
Ανατολικού, Ευάγγελου Τασσόπουλου, είναι σήμερα ενενήντα χρονών και ζει στην
Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Ήταν 15 χρονών το 1945, όταν πήγε και περισυνέλεξε τα
οστά του πατέρα του. «Ήταν η πιο απεχθής εικόνα της ζωής μου … δε θα την ξεχάσω
ποτέ», μου είπε σε μία συνέντευξη που του πήρα σ’ ένα καφενεδάκι της Τούμπας.
Στην Ελλάδα των άκρων ποτέ δεν
επιβίωσαν οι πρωτοπόροι και οι σημαντικοί. Αυτοί εξοντώθηκαν από τους αντιπάλους
ή από τους ομοϊδεάτες τους. Πάντα όμως κατόρθωναν
να επιβιώνουν οι άσημοι και οι φελλοί, οι συμβιβασμένοι και οι υποτακτικοί. Γι’
αυτό ίσως και η χώρα μας έμεινε ανεπάνδρωτη από ισχυρές πολιτικές και
πνευματικές ηγεσίες… και οδηγήθηκε μοιραία στην κατάρρευση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου